Suše su sve češće i ekstremnije s neprestanim porastom emisija stakleničkih plinova u posljednje tri decenije. Danas je više topline zarobljeno u atmosferi stakleničkim plinovima koji se emituju iz sagorijevanja fosilnih goriva. Ovaj višak toplote je pojačao isparavanje i izvlači više vlage iz tla.
Novi podaci o sušnim područjima
Prema novom izvještaju Ujedinjenih naroda, više od tri četvrtine kopna na Zemlji (77,6 posto) suočilo se sa suhljom klimom tokom zadnje tri decenije u odnosu na prethodni 30-godišnji period (1961–1990. godine). Sušna područja su se povećala za više od 3 posto tj. približno za 4,3 miliona km2, područje gotovo za trećinu veće od Indije koja je sedma najveća država na svijetu.
Područja koja su postala sušna nalaze se u zapadnom dijelu SAD-a, sjeveroistočnom Brazilu, sjeverozapadnoj Argentini, mediteranskom regionu i sjeveru Crnog mora (Evropa), sjeveroistočni jug Afrike, granici između Rusije i Kazahstana, nekoliko lokaliziranih područja u sjeveroistočnom Sibiru, velikim dijelovima Mongolije, sjeveroistočnoj Kini, te jugoistočnoj Australiji.
Kako prilagoditi ljudski odnos prema zemlji?
Tlo se gubi do 100 puta brže nego što se formira, a dezertifikacija (nastajanje sušnih područja) raste iz godine u godinu. Nekada su hranjive tvari koje su uzimane iz tla u obliku hrane morale biti zamijenjene organskim otpadom. Sintetička azotna đubriva, napravljena od fosilne energije, promijenila su krajolik planete zemlje.
Primarni način na koji nadoknađujemo izgubljeni prinos hrane je pretvaranje više šuma u farme. Nekontrolisano uklanjanje šuma je pogubno za planetu uzimajući u obzir da šume stvaraju vlastitu kišu. Voda usisana korijenjem drveća se pumpa nazad u atmosferu gdje formira oblake koji na kraju ispuštaju vodu u obliku kiše da bi je drveće ponovo apsorbiralo.
Dobra vijest je da farmeri eksperimentišu s metodama koje obnavljaju tlo dok proizvode raznoliku hranljivu hranu. Jedna od metoda su i vertikalne farme. U svijetu čija populacija stalno raste s ograničenom količinom prostora, neka od većih pitanja u poljoprivrednom sektoru usredsređena su na korištenje datog prostora.
Vertikalne farme su objekti u kojima se uzgajaju biljke na vertikalnim i horizontalnim stalcima pod prilagođenim LED svjetlima. Zatvoreni prostor štiti biljke od štetočina, bolesti i prljavštine. Temperatura i vlaga su optimizovani za brzi rast biljaka koje roboti prihranjuju, njeguju i ubiru. Cilj vertikalnih farmi je bez izlaganja biljaka vremenskim uvjetima proizvesti jeftinije određeno dobro. Provjenjuje se da bi zgrada od 30 spratova mogla proizvesti prinos jednak onom horizontalne farme od 2400 hektara.
